نوسنگی

لغت نامه دهخدا

نوسنگی. [ ن َ / نُو س َ ] ( اِ مرکب ) ( اصطلاح زمین شناسی ) اولین قسمت دوره دوم دوران چهارم زمین شناسی ، به عبارت دیگر دوره هولوسن - که دوره دوم از دوران چهارم است - با عصر نوسنگی آغاز می شود. عصر نوسنگی پس از دوره حجر قدیم است. در دوره نوسنگی بشر توانسته است مصنوعات سنگی خود را تراش و صیقل بدهد و ابزارهای ظریف سنگی بسازد. این عصر به عصر پیدایش فلزات منتهی میشود. ( فرهنگ فارسی معین ). عصر حجر جدید. ( لغات فرهنگستان ).

فرهنگ معین

(نُ. سَ ) (اِمر. ) دوران پیش از تاریخ که انسان ابزارهای سنگی می ساخته .

فرهنگ عمید

۱. دوره ای پس از عصر حجر قدیم که انسان ابزارهای سنگی تراشیده و صیقلی به کار می برد، عصر حجر جدید.
۲. (زمین شناسی ) قسمت اول دورۀ دوم دوران چهارم زمین شناسی، نئولی تیک.

فرهنگ فارسی

( اسم ) اولین قسمت دور. دوم دوران چهارم زمین شناسی ( اولین قسمت هولوسن . ) بعبارت دیگر دور. هولوسن - که دومین دور. دوران چهارم است - با عصر نوسنگی آغاز میشود . عصر نو سنگی پس از دور. حجر قدیم است . در دور. نو سنگی خود را تراش و صیقل بدهد و ابزارهای ظریف سنگی بسازد . این عصر تا عصر پیدایش فلزات ادامه دارد : حجر جدید عصر حجر جدید .

فرهنگستان زبان و ادب

{Neolithic} [باستان شناسی] دوره ای در پیش از تاریخ که در آن انسان ابزارهای سنگی را صیقل و تراش می داد، و هنوز از فلزات استفاده نمی کرد؛ در این دوره کشاورزی و اهلی کردن چارپایان آغاز می شود متـ . عصر نوسنگی New Stone Age

دانشنامه آزاد فارسی

نمای اتاق ساخته شده در دوران نوسنگی (Neolithic)
آخرین دوره از «عصر سنگ». مشخصۀ دورۀ نوسنگی ظاهرشدن جماعت های کشاورز اسکان یافته ای بود که جانوران اهلی را نگهداری می کردند و علاوه بر سفالگری، ابزارهای سنگی پیشرفته و ظریف می ساختند. دورۀ نوسنگی در نقاط مختلف جهان در زمان های متفاوتی آغاز شد و پایان یافت. برای نمونه، نخستین جماعت های نوسنگی در حدود ۹هزار سال پیش در خاورمیانه ظاهر شدند و پس از آن ها جماعت های مشابهی در مصر، هند و چین شکل گرفتند. در اروپا، کشاورزی در حدود ۶۵۰۰پ م در منطقۀ بالکان و دریای اژه آغاز شد و در حدود ۱۰۰۰پ م در شمال و شرق این قاره گسترش یافت. با شروع «عصر مفرغ»، یعنی زمانی که انسان ها کار با فلز را شروع کردند، دورۀ نوسنگی پایان یافت. بقای برخی از فرهنگ های عصر سنگ تا قرن ۲۰، به خصوص در مناطق دورافتادۀ گینۀ نو، باقی بود. عصر سنگ را به دوره های پارینه سنگی، میان سنگی و نوسنگی تقسیم کرده اند. در دورۀ اول، ابزارها را صرفاً با ضربه زدن و خردکردن سنگ ها شکل می دادند، اما در دورۀ آخر، ابزارهای سنگی را تراش و صیقل دادند. مردمان دورۀ نوسنگی، برخلاف تصور عمومی، پیشرفته و فهمیده بودند و این امر را از بنا های یادبود عظیم خرسنگی که بر پا کرده اند، مانند استونهنج در انگلستان، کارناک در فرانسه و گانتیا در گوتسو، می توان تشخیص داد. در مالت، یک معبد سنگی بزرگ زیرزمینی با نام هیپوگیوم کشف شد که در نوع خود بی نظیر است و به این دوره تعلق دارد. مردمان دورۀ نوسنگی از طرف قارۀ اروپا و در طول جادۀ ساحلی اقیانوس به سمت بریتانیا حرکت کردند و در آن جا مهاجرنشین هایی تشکیل دادند. آن ها تمدن پیشرفته ای بر پایۀ کشاورزی و دامداری پدید آوردند. تجارت پررونق سنگ چخماق و تبرهای سنگی، مثلاً از لانگدیل در کامبریا، نیز برقرار بود. بریتون های دورۀ نوسنگی تعداد زیادی بنای سنگی، از جمله استونهنج، بر پا کردند و اردوگاه های خاکی با راه هایی ساختند که در آن ها خندق ایجاد کرده بودند، مثل قلعۀ میدن در دورسِت. در جنوب غربی چند مسیر چوبی در طول سامرست لِوِلز دیده می شوند که به حدود ۴۰۰۰پ م می رسند و نشان می دهند که شبکۀ پیشرفته ای از ارتباطات وجود داشته است. برخی از مردم سفالینه های خانگی می ساختند که شکل آن ها را از ظروف چرمی و پوستی الهام می گرفتند. گوسفند، گاو، بز و خوک را نیز اهلی می کردند. عصر نوسنگی در فلات ایران در حدود ۸۰۰۰پ م آغاز شد و در حدود ۵۰۰۰ تا ۴۵۰۰پ م با پیدایش فلزکاری و آغاز عصر مس ـ سنگ به پایان رسید. در عصر نوسنگی جوامع انسانی ساکن در فلات ایران، ابزارهای سنگی کوچک تر و ظریف تر می ساختند و نیز اولین گام ها را برای کشاورزی و دامداری و سفالگری برمی داشتند؛ اولین روستاهایکوچک پدیدار می شدند. در عصر نوسنگی، انسان هنوز با فن فلزکاری آشنا نبود.

ویکی واژه

دوران پیش از تاریخ که انسان ابزارهای سنگی می‌ساخته.