نفر

لغت نامه دهخدا

نفر. [ ن َ ] ( ع اِ ) گروه مردم از سه تا ده. ( منتهی الارب ). لغتی است در نَفَر. ( از اقرب الموارد ). رجوع به نَفَر شود. || ج ِ نافر. ( اقرب الموارد ). رجوع به نافر شود. || قومی که با تو گریزند یا به کاری پیش آیندیا از یکدیگر گریزند در جنگ. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اسم جمع است. ( از متن اللغة ).
- یوم النفر ؛ روز بازگشت حاجیان از منی و آن دوازدهم ذی الحجه است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یوم النَفَر. رجوع به نَفَر شود.
|| ورم یا خروج خون. ( از متن اللغة ). || لقیته قبل کل صیح و نفر؛ ای قبل کل صیاح و تفرق. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء )؛یعنی نخست دیدم او را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )؛یعنی قبل از هر چیز، و آن در موردی است که او را قبل از طلوع فجر دیده باشی. ( از اقرب الموارد ). رجوع به صیح شود. || ( مص ) رمیدن و برجستن آهو. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رم کردن آهو. شرود. شرد. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). نَفَران. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). نفور. ( متن اللغة ). || رمانیدن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). نَفَران. ( منتهی الارب ). || اعراض کردن و روی گرداندن از چیزی. ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). || ناشکیبائی کردن و دور گردیدن. نفور. ( از ناظم الاطباء ). || ناپسند و مکروه شمردن چیزی را. ( از اقرب الموارد ). || گروه گروه بازگشتن حاجیان از منی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بیرون شدن حاج از منی. ( تاج المصادر بیهقی ). بازگشتن حاجیان از منی به مکه. ( اقرب الموارد ). خارج شدن حاجیان در یوم النفر. ( از متن اللغة ). پراکنده شدن حاجیان در منی و بازگشتن. ( از ناظم الاطباء ). نفور. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). || پراکنده شدن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). متفرق شدن قوم. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). نفیر. ( متن اللغة ). || غلبه کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). چیره شدن بر کسی. ( از ناظم الاطباء ). غلبه کردن بر کسی. ( از اقرب الموارد ). || چیره شدن بر کسی در نبرد. ( ازمنتهی الارب ). چیره شدن بر کسی در نبرد مفاخرت. ( ناظم الاطباء ). غلبه کردن بر کسی در منافرة. ( از متن اللغة ). غلبه کردن کسی را در حساب. ( تاج المصادر بیهقی ). منافرت. ( منتهی الارب ). || شتافتن به سوی چیزی. ( اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(نَ فَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کس ، فرد. ۲ - گروه ، گروه مردم . ۳ - واحدی برای شمارش انسان ، شتر و درخت خرما.
(نَ ) [ ع . ] (اِمص . ) رمیدگی ، دوری .

فرهنگ عمید

۱. واحد شمارش انسان، یک شخص.
۲. گروه مردم.
۳. واحد شمارش شتر.

فرهنگ فارسی

مردم، همه مردم، گروه مردم، جماعتی ازمردان سه، تاده، بیک شخص اطلاق میشود
۱ - ( مصدر ) رمیدن دور شدن . ۲ - روان شدن حاجیان از منی بسوی مکه . یا روز ( یوم ) نفر. ( یوم النفر ) روز ۱۲ ذی حجه که حاجیان از منی بسوی مکه روند ۳ - ( اسم ) رمیدگی دوری .
بلد یا قریه ای است بر نهرالزاس از بلاد فرس این را خطیب گفته است و اگر منظورش از بلاد فرس قلمرو قدیم ایرانیان باشد جایز است و گرنه امروزه نفر از نواحی بابل محسوب است و در سرزمین کوفه واقع است .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] نَفْر در لغت به معنی اعراض‏ کردن، پیش ‏دویدن، پراکنده ‏شدن و رم ‏کردن آمده است.
در اصطلاح کوچ کردن به دستور فرمانده برای جنگ با دشمنان اسلام می‏باشد.
کلمه نفر در قرآن
قرآن می‏فرماید:«انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالًا...» «پیاده و سواره سخت و آسان برای جهاد در راه خدا بیرون روید.»
در جای دیگر می‏فرماید:
«الّا تَنْفِرُوا یُعَذِّبْکُمْ عَذاباً الیماً...»«اگر از خانه و شهرتان در راه خدا برای جنگیدن با دشمن بیرون نروید، خداوند شما را به عذاب سخت و دردناک گرفتار می‏کند.»
نفر در کلام پیامبر
از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) چنین روایت شده است: «اذَا اسْتُنْفِرْتُمْ فَاْنِفرُوا» «هر زمان که شما را برای جهاد و خروج به جبهه دعوت کردند، خارج شوید.»
[ویکی الکتاب] معنی نَفَرَ: اشخاصی که به نوعی ملازم با کسی باشند ( اگر نفرشان نامیدهاند ، چون اگر آن شخص کوچ کند اینها نیز میکنند. چون کلمه نفر به معنای کوچ کردن است و به همین جهت بعضی از مفسرین کلمه مذکور را در آیه به معنای خدم و اولاد گرفتهاند بعضی دیگر به قوم و عشیره معنا کر...
معنی لَوْلَا نَفَرَ: چرا خارج نمی شود - چرا کوچ نمی کند-چرا باشتاب بیرون نمی رود( از " نفر" به معنای کوچ کردن با شتاب (شبیه گریختن)به سوی هدفی است که مورد نظر باشد ، و اصل این کلمه به معنای فزع (ترس و هراس)بوده .عبارت "" یعنی : چرا از هر جمیعتی گروهی[به سوی پیامبر] کوچ ن...
معنی جُنُودَهُمَا: لشکریان آن دو نفر - سپاهیانش آن دو نفر
معنی عَذَابَهُمَا: عذاب آن دو نفر - شکنجه آن دو نفر
معنی قَاتِلاَ: شما دو نفر کارزار کنید - شما دو نفر بجنگید
معنی نَفِیراً: نفرات (جمع نفر) - نفر و عدد رجال - تعداد مردان (نفر انسان و نفْر و نفیر و نافرة به معنای گروهی است که او را یاری میکنند ، و با او کوچ میکنند )
معنی مَا نَهَاکُمَا: شما دو نفر را منع نکرد-شما دو نفر را نهی نکرد
معنی تَعِدَانِنِی: شما دو نفر به من وعده می دهید-شما دو نفر مرا تهدید می کنید
معنی تَبَوَّءَا: شما دو نفر مسکن گزینید-شما دو نفر سکونت گیرید
معنی أَنتُمَا: شما دو نفر
معنی لَکُمَا: برای شما دو نفر
معنی عَنْهُمَا: از آن دو نفر
ریشه کلمه:
نفر (۱۸ بار)
(بروزن فرس) گروه. دسته. . آنگاه که گروهی از جن را به سوی تو برگداندیم که قرآن را استماع میکردند. . در قاموس گفته نفر عبارت است از همه مردم و نیز گروهی از مردان که از ده نفر کم باشد. در کشاف ذیل آیه 47 سوره نمل گفته: فرق بین رهط و نفر آن است که نفر از سه است تا نه و رهط از سه است تا ده یا از هفت تا ده و در اقرب الموارد گوید: گروهی است از سه تا ده و به قولی از سه تا هفت نفر از مردان و اگر بیشتر از ده باشد نفر گفته نمی‏شود. * . مراد از نفر در آیه عشیره است طبرسی فرموده عشیره نفر خوانده شده که با انسان در حوائج او سعی و حرکت می‏کنند. نفیر: مثل نفر است به معنی جماعتی از مردان در مجمع فرموده: نفیرعددی از مردان است زجاج گفته: ممکن است جمع نفر باشد، نفیر و نفر انسان، عشیره اوست که یاریش کرده و با او کوچ کنند . یاری می‏دهیم شما را با اموال و فرزندان و عشیره و یارانتان را زیاد می‏گردانیم.

ویکی واژه

واحد شمار انسان، شتر، نخل. نفر ممکن است در زبان معیار باستان به دو جزء نه - فَر قابل تجزیه باشد، و کنایه از فردی غیره نژاد پری بوده است.
(گفتگو): پرسنل، کارمند، کس، فرد. گروه، گروه مردم.