( اسم ) نوعی سر انداز زنان زردشتی ایران و آن پارچه ایست که در حدود سه متر طول دارد و از ابریشم و گلابتون بافته میشود . مکنو را طوری روی سر میاندازند که میان آن مقابل چانه قرار گیرد . ابتدا گوشه چپ را در پشت سر به لچک سنجاق میکنند و آنرا از طرف چپ صورت پایین میاورند و از زیر چانه بطرف راست صورت میبندند بطوریکه نقطه میان آن که قبلا نشان شده در زیر چانه قرار گیرد و دامن آن روی سینه بیفتد . باین طریق گوشه راست [ مکنو ] را از طرف راست صورت بالا میبرند در حالی که گوشه چپ به لچک سنجاق شده از پشت سر تا ساق پا آویزان است . این گوشه راست مکنو وقتی بالای سر رسید در طرف چپ سنجاق میشود و دامن آن مانند دامن چپ شانه راست تا ساق پا آویزان میگردد بطوریکه فقط قرص صورت پیداست و موهای سر کاملا در زیر مکنو پوشیده میشود . در این موقع قسمت جلو مکنو سینه را پوشانیده و دو گوشه آن از پشت شانه تا ساق پا آویزان است .
دانشنامه آزاد فارسی
مَکنو تکه ای سربند از پارچۀ ابریشمی و زربافت به طول سه متر. این پارچه را زنان زردشتی بر روی روسری یا لچک می اندازند و زیر چانه گره می زنند. یک دنبالۀ آن روی سینه می افتد و دنبالۀ دیگر به روسری سنجاق می شود و از پشت تا پایین زانوها قرار می گیرد. ظاهراً از لحاظ زبان شناسی ارتباطی میان مکنو و مقنعه پیدا نشده است.
