لغت نامه دهخدا
هست دیدار تو شفای قلوب
چشم مرضی بودبه سوی شفا.سوزنی ( دیوان ص 340 ).- دارالمرضی ؛ بیمارستان. ( ناظم الاطباء ).
مرضی. [ م َ ضی ی ] ( ع ص ) مرضو. ( منتهی الارب ). || خوش و پسندیده. ( منتهی الارب ). مختار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). آنکه یا آنچه مورد پسند باشد. مورد رضایت. خشنود و قانع شده. مقبول و مطبوع و خوش آیند. لایق ستایش و موافق میل و پذیرا. ( ناظم الاطباء ) : و کان یأمر أهله بالصّل̍وة والزّکو̍ة و کان عند ربه مرضیا. ( قرآن 55/19 ). بعثه سراجاً منیراً و مبشراً و نذیراً و هادیاً و مهدیاً و رسولا مرضیاً. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 298 ). و بدان که خدمت تو محل مرضی بافت. ( کلیله و دمنه ). بهتر کارها آن است که فاتحتی مرضی و عاقبتی محمود دارد. ( کلیله و دمنه ). مذموم طریقت را به تکلیف... بر اخلاق مرضی... نتوان داشت.( کلیله و دمنه ). و صور اعمال نامرضی امتناع نمایند.( سندبادنامه ص 4 ). از مساعی حمید و مآثر مرضی و مشکور... ( سندبادنامه ص 7 )... و آن چندان مساعی حمید و مآثر مرضی که... ( سندبادنامه ص 18 ). پس آنگه هر یکی رااز اطراف بلاد حصه مرضی معین کرد. ( گلستان سعدی ).
- مرضی الاخلاق ؛ کسی که خوی وی پسندیده باشد. ( ناظم الاطباء ).
- مرضی الطرفین ؛ آنچه مورد رضایت و پسند هر دو طرف باشد. آنچه هر دو طرف دعوی آن را قبول داشته باشند. آنچه هردو خصم بدان رضا دهند: حکم مرضی الطرفین ، قاضی مرضی الطرفین ، محکمه مرضی الطرفین.
- مرضی عنه ؛ مورد رضایت. پسندیده. مقبول.
|| در اصطلاح درایه. مشکور است. رجوع به مشکور شود.
