محتاله

لغت نامه دهخدا

( محتالة ) محتالة. [ م ُ ل َ ] ( ع ص ) مؤنث محتال. زن حیله گر و مکاره. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
از ره مرو به عشوه دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.حافظ.

فرهنگ معین

(مُ لِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - زن حیله گر. ۲ - جاکش .

فرهنگ عمید

حیله گر (زن ).

فرهنگ فارسی

زن حیله گر
( اسم ) مونث محتال زن حیله گر : ازره مرو بعشو. دنیا که این عجوز مکاره می نشیند و محتاله میرود . ( حافظ )