طالع بین

لغت نامه دهخدا

طالعبین. [ ل ِ ] ( نف مرکب ) فالگیر. آن که دعوی پیشگوئی آینده مردمان کند و از مترادفات این لفظ: طالعگیر. طالعگوی. و در تداول عامه سر کتاب بازکن باشد.

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) فالگیر.

فرهنگ عمید

آن که به وسیلۀ رمل و کتاب، طالع مردم را می بیند و بخت واقبال و سرنوشت کسی را پیشگویی می کند، فال گیر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که طالع کسان را بیند آنکه سر نوشت کسان را پیشگویی کند فالگیر .

ویکی واژه

فالگیر.