آفاق و انفس

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آفاق و انفس. آفاق و آنْفُس، اصطلاحی در عرفان و فلسفه اسلامی است.
آفاق جمع اُفُق و به معنی کران، ناحیه، کرانه آسمان، کنار و بر گرد جهان؛ و انفس، جمع نَفْس به معنی ذات: روح و خود است. در اصطلاح متفکران اسلامی ۲ واژه آفاق و انفس باتوجه به قرآن
فصّلت/سوره۴۱، آیه۴۱.
سیر در آفاق و انفس، یعنی تفکر در لطایف وجود آدمی و مشاهده دقایق هستی، مطلبی است که به صورتهای مختلف در نوشته های دانشمندان اسلامی مطرح شده است.
← در تفاسیر قرآن
آفاق و انفس، گذشته از معانی مذکور، نام چند رساله و کتاب نیز هست که در همین موضوع نوشته شده است، از آن می ان: رساله آفاق و انفس از شاه نعمت الله ولی؛ رساله آفاق و انفس منسوب به ناصرخسرو قبادیانی؛ رساله آفاق و انفس از سیداسماعیل مدرس.

ویکی واژه

آفاق‌و‌انفس
عالم ظاهر و مادی و عالم نفسانی و روحی؛ مکان‌ها و جان‌ها. برای سیر آفاق و انفس رفتند. «صادق هدایت»
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال ای چینگ فال ای چینگ فال تاروت فال تاروت فال چای فال چای