آموزشگاه

لغت نامه دهخدا

( آموزشگاه ) آموزشگاه. [ زِ ] ( اِ مرکب ) مدرسه.

فرهنگ عمید

( آموزشگاه ) جای آموختن و درس دادن، مؤسسۀ رسمی یا غیررسمی که در آن علم، هنرو فنون مختلف بیاموزند.

فرهنگ فارسی

( آموزشگاه ) ( اسم ) مدرسه
مدرسه، جای آموختن ودرس دادن، جائی که در آن علم وهنربیاموزندماننددبیرستان

دانشنامه آزاد فارسی

آموزشگاه. مؤسسه ای برای آموزش به افراد، اعم از آموزش دورۀ ابتدایی، متوسطه، یا عالی. امروز در ایران، این اصطلاح بیشتر برای مدارس ابتدایی، دورۀ راهنمایی تحصیلی، دورۀ متوسطه، و کلاس های تقویتی و کنکور کاربرد دارد. آموزشگاه ممکن است دولتی باشد که منبع تأمین هزینه های آن بودجۀ دولتی است؛ یا غیردولتی که افراد حقیقی یا حقوقی آن را اداره می کنند.

ویکی واژه

جایی که در آن، افراد را در رشته‌های فنی، هنری، ورزشی، و مانند آنها به‌صورت رسمی و با ارائه مدرک، یا به‌صورت غیررسمی، آموزش می‌دهند. مدرسه. آموزشگاه رانندگی، آموزشگاه زبان، آموزشگاه خیاطی، آموزشگاه موسیقی.
(منسوخ): هر نوع مدرسه‌ای اعم از دبستان و دبیرستان و مانند آنها.