بارندگی

لغت نامه دهخدا

بارندگی. [ رَ دَ / دِ ] ( حامص ) باریدن و بارش. ( ناظم الاطباء ). حاصل مصدر باریدن. ( آنندراج ) :
چو ابر بهاران ببارندگی
همی مرگ جوید بدان زندگی.فردوسی.بپوشید نوجامه بندگی
دو دیده چو ابری ببارندگی.فردوسی.|| ( اِ ) باران. ( آنندراج ) ( دِمزن ) : و چون بارندگی زیادت باشد این بحیره زیادت بود و چون بارندگی نباشد خشک شود. ( فارسنامه ابن البلخی چ لندن ص 153 ). || هنگام باران. ( ناظم الاطباء ). فصل باران.( دِمزن ). رجوع به شعوری ج 1 ورق 198 شود . || ژاله. شبنم قوی. ( دِمزن ).

فرهنگ عمید

۱. باریدن باران، برف، یا تلگراف از آسمان.

فرهنگ فارسی

باریدن و بارش

دانشنامه عمومی

بارندگی یا بارش ( به انگلیسی: Precipitation ) فرایندی است که طی آن بخار آب تحت شرایط جوی متراکم شده و به صورت مایع یا جامد بر اثر نیروی گرانش زمین بر سطح زمین ببارد. شکل های اصلی بارندگی شامل نم نم باران، باران، برف و باران، برف و تگرگ است.
بارش زمانی روی می دهد که در منطقه ای از آسمان بخار آب آن قدر اشباع شده باشد که در اثر تراکم زیاد تبدیل به مایع شده و به زمین ببارد. بنابرین مِه و میغ بارش به حساب نمی آیند، زیرا در آنها بخار آب آن قدر متراکم نمی شود که بتواند ببارد. معمولاً ریزش های آسمانی به سطح برخورد می کنند، ولی استثنائی هم وجود دارد که میلابی نامیده می شود و پیش از رسیدن به سطح دوباره بخار می شود.
قطره ها یا گلوله های بارش پس از برخورد با دیگر قطره ها یا بلورهای یخ درون ابرها با آنها یکی می شوند. قطره های باران از نظر اندازه گوناگون هستند. گلوله های برف بسته به ویژگی های دمایی یا رطوبتی هوایی که از آن می گذرند تا به زمین برسند دارای فرم ها و الگوهای گوناگونی هستند. گلوله های برف برای به زمین رسیدن نیاز دارند که دمای سطح زمین نزدیک صفر یا زیر صفر باشد، ولی فرایند شکل گیری تگرگ به گونه است که برای به زمین رسیدن به دمای بالاتری نیاز دارد. اگر رطوبت کافی و حرکت رو به بالا وجود داشته باشد، بارش از ابرهای فشرده ای چون کومولونیمبوس می تواند ببارد. بارش بخش عمده ای از چرخهٔ آب محسوب شده و فراهم کنندهٔ آب شیرین بر روی سیاره زمین است. سیستم های طبقه بندی اقلیمی مانند سامانه طبقه بندی اقلیمی کوپن از میانگین باران سالانه برای تقسیم بندی اقلیم های مختلف بهره می برند.