اهاب. [ اِ ] ( ع اِ ) پوست یا پوست ناپیراسته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پوست حیوان که آنرا دباغت نکرده باشند یا پوست مطلق. ( منتخب از غیاث اللغات ). نام است پوست دباغت ناشده را. ( از تعریفات جرجانی ). پوست ناپیراسته. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). پوست خام. پوست بی دباغت. پوست آش نکرده. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). ج ، آهِبَة. اُهُب. اَهَب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) : چون سرش ببرید شد سوی قصاب تا اهابش برکند در دم شتاب.مولوی.|| چوب خوشه خرما. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).
فرهنگ معین
(اِ ) [ ع . ] (اِ. ) پوست ، پوست دباغی نشده .
فرهنگ عمید
پوستی که دباغی نشده باشد، پوست.
فرهنگ فارسی
( اسم ) پوست پوست نا پیراسته پوست دباغی نشده .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اهاب (با کسر همزه) به پوست دباغی نشده و نیز به مطلق پوست اطلاق می شود. ۱. ↑ الموسوعة الفقهیة ج۱۹، ص۱۱. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۷۶۰. ...
