اعاجیب

لغت نامه دهخدا

اعاجیب. [ اَ ]( ع اِ ) ج ِ اعجوبة. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). شگفتها. کاءَنَّه ُ ج ِ اعجوبة کاحدوثة و احادیث. ( منتهی الارب ) . عجبها. شگفتیها. || ج ِ عجیب ، چنانکه احادیث ج ِ حدیث. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) : و از احوال اکاذیب گذشته اعاجیب می نمودی. ( جهانگشای جوینی ).

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] ( اِ. ) ۱ - جِ اعجوبه . ۲ - چیزهای شگفت آور.

فرهنگ عمید

= اعجوبه

فرهنگ فارسی

جمع اعجوبه
( اسم ) ۱ - جمع اعجوبه آنچه مردم را در تعجب اندازد . ۲ - جمع عجیب چیزهای شگفت آور و غریب .

ویکی واژه

جِ اعجوبه.
چیزهای شگفت آور.