معنی سرگزیت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سرگزیت. [ س َ گ َ ] ( اِ مرکب ) از: سر + گزیت. سرگزید. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). زری را گویند که سرشمار کفار نموده از ایشان بطریق جزیه بگیرند، چه گزیت بمعنی جزیه باشد، و جزیه معرب آن است. ( برهان ) ( جهانگیری ). جزیه. ( نصاب ). سرانه. ( السامی ) : اندر تبت ناحیتی از این درویشتر نیست ، جای ایشان اندر خیمه هاست و خواسته ایشان گوسپند است و تبت خاقان از ایشان سرگزیت ستاند به بدل خراج. ( حدود العالم ).
خراج قیصر روم است سرگزیت جلم
بهای بندگی دلهرا ابا چیپال.غضائری رازی ( از آنندراج ).این کعبه در عجم عجمش سرگزیت داد
وآن کعبه در عرب عربش سبزه زار کرد.خاقانی.و همچون از جهودان سرگزیت ستانند در مدارس از علما زر می خواستند. ( راحةالصدور راوندی ).
خور سر درسرشتش آورده
سرگزیت از بهشتش آورده.نظامی.جفای عشق تو بر عقل من همان مثل است
که سرگزیت به کافر همی دهد غازی.سعدی.