لغت نامه دهخدا
همه بودت ای نامور شهریار
همه مهتران مرترا دوستدار.دقیقی.نماندش از ایران کسی دوستدار
شکست اندرآمد بدان روزگار.فردوسی.جهانی به بخت تو آباد باد
دل دوستداران تو شاد باد.فردوسی.از این سو همه دوستدار تو اند
همه بنده در کار و بار تو اند.فردوسی.تو دانی که من دوستدار تو ام
به هر نیک و بد ویژه یار تو ام.فردوسی.دوستداران را زو قسم نعیم است نعیم
بدسگالان را زو بهره سنان است سنان.فرخی.مرا گر چو تو دوستداری بباید
ترا نیز همچون منی کم نیاید.فرخی.گر دوستدار مایی ای ترک خوب چهره
زین بیش کرد باید ما رات دوستداری.منوچهری.از بهر آنکه شاه جهان دوستدار اوست
دولت معین اوست خداوند یار اوست.منوچهری.دوستدار تو ندارد به کف از وصل تو هیچ
مرد با همت را فقر عذابی است الیم.ابوحنیفه اسکافی.بوالعلاء گفت : خواجه را مقرر است که من دوستدار قدیم اویم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 608 ). من وفا خواهم کرد به همه آنچه بیعت به آن تعلق گرفته است و بر آنکه از مددکاری آن صاحب اخلاصم و دوستدارم اهل آن را. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 317 ).
زدن چوب سخت از یکی دوستدار
به از بوسه دشمن زشتکار.اسدی.شد آشنا هر آنکه مرا بود دوستدار
بیگانه گشت هر که مرا بود آشنا.مسعودسعد.جمشید دراول پادشاهی سخت عادل و خدای ترس بود و جهانیان او را دوستدار بودند. ( نوروزنامه ).
ز بعد تو به در آیم به خدمت علما
بدانکه از دل و جان دوستدار ایشانم.سوزنی.سوزنی را که دوستدار تواست
سخن مدح تو پرآب آید.سوزنی.هر حکم را که دوست کند دوستدار باش
مگریز و سرمکش که همه شهرشهر اوست.خاقانی.مکن کآشوب زلفم سر برآورد
برای دوستداران در برآورد.نظامی.یاریگر او شدند یارانش
گشتند مطیع دوستدارانش.
