دزدگاه

لغت نامه دهخدا

دزد گاه. [ دُ ] ( اِ مرکب ) جای بودن دزدان. ( آنندراج ). مسکن و مأوای دزدان و جایی که دزدان در آن باشند یا پنهان شوند. ( از ناظم الاطباء ). جایی که عادةً بدانجا دزدان و راهزنان باشند. جایی که در آنجا عادةً دزدان جای دارند و راه بر عابرین گیرند. آنجای از راه که عادةً مکمن دزدان است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). دزدگه. دزدناک. و رجوع به دزدگه شود.

فرهنگ عمید

۱. جایی که دزدان پنهان شوند، جای دزدان.
۲. محلی که عبورومرور در آن کم باشد و دزدان به آسانی در آنجا دستبرد بزنند یا کسی را لخت کنند.

فرهنگ فارسی

جای بودن دزدان . دزدناک
( اسم ) ۱ - محل دزدان ماوای سارقان جایی که دزدان به مسافران و عابران حمله برند و اموال آنانرا تصرف کنند .