خواجه سرا

خواجه سرا. [ خوا / خا ج َ / ج ِ س َ ] ( اِ مرکب ) سیاه یا سفید خصی کرده مر خدمت را. خصی در اندرون شاهی یا امیری. ( یادداشت بخط مؤلف ). خصی. ( ناظم الاطباء ) : چنانکه همواره خواجه سرایان در درگاه سلاطین مشرق می بودند. ( قاموس مقدس ). خواجه سرایان ؛ یعنی خصیان و خواجگان ایستادندی. ( تاریخ بخارای نرشخی ). و به اقطاع ببعضی از خدمتکاران و خواجه سرایان خود داده. ( تاریخ قم ص 86 ).

( ~. سَ ) (ص مر. اِمر. ) ۱ - نوکر محرم . ۲ - غلامی که خایة او را کشیده باشند.

مرد خایه کشیده یا غلام خصی شده که در حرم سرا و اندرون خانۀ بزرگان خدمت می کرده.

( صفت اسم ) ۱ - نوکر محرم چاکری که در حرم خدمت کند . ۲ - غلامی که خای. او را کشیده باشند اخته خصی .

نوکر محرم.
غلامی که خایة او را کشیده باشند.