جوغ

لغت نامه دهخدا

جوغ. ( اِ ) بروزن دوغ ، چوبی را گویند که در وقت زراعت کردن بر گردن گاو نهند. ( برهان ). رجوع به جغ و یوغ و جه شود.

فرهنگ معین

(اِ. ) ۱ - چوبی که روی گردن جفت گاو می گذاشتند و گاوآهن را بدان می بستند تا زمین را شیار زده و شخم کنند. ۲ - جوی آب .

فرهنگ عمید

چوبی که روی گردن جفت گاو می گذارند و گاوآهن را به آن می بندند و زمین را شخم می زنند، یوغ.

فرهنگ فارسی

چوبی که روی گردن جفت گاومیگذارندوبه گاو آهن زنند
( اسم ) چوبی که روی گردن جفت گاو نهند و گاو آهن را بدان بندند و زمین را شیار و تخم کنند.

ویکی واژه

چوبی که روی گردن جفت گاو می‌گذاشتند و گاوآهن را بدان می‌بستند تا زمین را شیار زده و شخم کنند.
جوی آب.