تأثیم
تأثیم. [ ت َءْ ] ( ع مص ) به بزه منسوب کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( زوزنی ). گفتن کسی را که تو گناه کردی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). به گناه نسبت کردن. ( آنندراج ). به بزه نسبت کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ). || گناه و کاری که حلال نبوده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) : هر دو منزه از لغو تأثیم. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 449 ).
( تأثیم ) (تَ ) [ ع . ] (مص م . ) کسی را به گناه نسبت دادن .
[ویکی الکتاب] معنی تَأْثِیمٌ: گناهکاری- گناه
ریشه کلمه:
اثم (۴۸ بار)
کسی را به گناه نسبت دادن.
