لغت نامه دهخدا بی صاحب. [ ح ِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + صاحب ) بی خداوند. که مالک ندارد. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به صاحب شود. || نوعی نفرین ، مخفف بی صاحب مانده. ( یادداشت مؤلف ).
