موسی الرضا اسم پسر و عربی و از نام های مذهبی و قرآنی است که ترکیبی از دو نام موسی و رضا که به معنای خشنودی و از آب گرفته شده است و از نام‌های مرکب به شمار می‌آید. علی بن موسی الرضا به عربی: عَلیُّ بْنُ موسَی الرِّضا؛ متولد ۱۱ ذی‌قعدهٔ ۱۴۸ هجری قمری / ۲۹ دسامبر ۷۶۵ میلادی و درگذشته در آخر صفر ۲۰۳ هجری قمری / ۵ سپتامبر ۸۱۸ میلادی فرزند موسی بن جعفر و نجمه خاتون و از نسل محمد، پیامبر اسلام است. او به عنوان امام هشتم شیعیان دوازده‌امامی پس از پدرش موسی کاظم و پیش از پسرش محمد تقی شناخته می‌شود. اگرچه منابع در مورد دلیل و چگونگی لقب رضا او اختلاف نظر دارند، اما همگی بر شهرت او به این لقب تأکید دارند. کنیه او ابوالحسن است و به دلیل هم‌کنیه بودن با پدرش، به عنوان ابوالحسن ثانی نیز شناخته می‌شود. دوره زندگی علی بن موسی الرضا همزمان با حکومت عباسیان بود که با چالش‌های فراوانی از جمله جنگ‌های داخلی و شورش‌های مختلف علیه حکومت روبرو بود. دوران امامت او با سه خلیفه عباسی شامل هارون الرشید، امین و مأمون همزمان بود. در زمان حکومت هارون و امین، او به طور مکرر به بحث و گفت‌وگو با مذاهب دیگر در زمینه اعتقادات اسلامی و ترویج مذهب امامیه می‌پرداخت. در این دوره، با برنامه‌ریزی سفرها و مناظرات با شخصیت‌های برجسته ادیان و مذاهب مختلف، تلاش می‌کرد تا از گسترش مذاهب دیگر جلوگیری کند. یکی از مهم‌ترین اقدامات او مبارزه با جریان واقفیه بود که پس از درگذشت موسی کاظم و انکار امامت او به وجود آمد. در این زمان، حکومت نیز با او برخوردی نداشت.
