در این ضرب‌المثل عناصر ابر و باد و مه و خورشید، نماد تلاش، فعالیت و حرکت در زندگی هستند. هر یک از این پدیده‌ها نقش مهمی در چرخه حیات و تغییرات طبیعی دارند و نشان‌دهنده تلاش و فعالیت مداوم جهان اطراف ما هستند.
ضرب‌المثل به فردی اشاره دارد که به دلیل بی‌توجهی، تنبلی یا عدم آگاهی از اطرافش، از فعالیت و تلاش کردن غافل است. به عبارت دیگر، این فرد به جریانات طبیعی و زندگی روزمره توجهی ندارد و به خواب و بی‌عملی مشغول است.
این ضرب‌المثل به ما یادآوری می‌کند که در زندگی نباید غافل و بی‌توجه باشیم. در حالی که سایر افراد یا طبیعت در حال تلاش و کوشش هستند، ما نباید در خواب و بی‌عملی باقی بمانیم. این عبارت به اهمیت بیداری، آگاهی و فعالیت در زندگی اشاره دارد و تشویق می‌کند که از فرصت‌ها بهره‌برداری کنیم و در مسیر پیشرفت و رشد تلاش کنیم.