واژه «ایناض» (که گاهی به صورت «ائناض» نیز بیان می‌شود) واژه‌ای فارسی با ریشه عربی است که در متون کهن برای توصیف روش خاص پختن غذا به‌کار رفته است. این واژه به معنای نیم‌پخته و نیم‌بریان کردن غذا، به ویژه گوشت، است و در منابع قدیمی مانند منتهی‌الارب، اقرب الموارد، ناظم الاطباء و تاج المصادر بیهقی ذکر شده است.
در کاربرد عملی، «اناض» یا «ایناض» اشاره دارد به نیم‌پخته کردن گوشت یا سایر خوراکی‌ها به‌گونه‌ای که هنوز کمی خام و نیمه‌پخته باقی بماند. به عبارت دیگر، غذا در حدی حرارت داده می‌شود که سطح آن پخته و برشته شود، ولی داخل آن هنوز کاملاً پخته نشده باشد. این روش معمولاً برای حفظ طعم و بافت طبیعی گوشت یا آماده‌سازی اولیه قبل از پخت کامل به کار می‌رفته است.
علاوه بر گوشت، واژه «ایناض» در منابع کهن برای رسیدن و پختن خرما نیز به‌کار رفته است. در این کاربرد، منظور رسیدن خرما تا حدی است که قابل مصرف شود ولی هنوز کاملاً خشک یا نرم نشده باشد. به این ترتیب، «ایناض» نشان‌دهنده مرحله نیمه‌پخت یا نیمه‌رسیده بودن خوراکی‌ها است و بیانگر دقت آشپزی و تغذیه در متون قدیم است.