دانشنامه اسلامی
علی اکبر موافق علی شاه نعمت اللهی متخلّص به «موافق» فرزند آقا میرمحمّداسماعیل خاتون آبادی اصفهانی ملقّب به صابرعلی ثانی، عالم فاضل عارف کامل، ادیب شاعر، از ادباء و عرفای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است. او در نیمه شب پنج شنبه ۱۵ شوال سال ۱۲۸۸ق در اصفهان متولّد شد. دوره تحصیلات خویش را از فقه و اصول و فلسفه و عرفان و علوم ادب و تفسیر در خدمت اساتید اصفهان به پایان رسانید. وی حکمت را از جهانگیرخان قشقائی آموخت. از اوایل جوانی قدم در جاده سیر و سلوک نهاد و در خدمت عمّ بزرگوار خود میرمحمّدهادی پاقلعه ای (هادی علی شاه) به تصفیه نفس و تزکیه باطل اشتغال جست و در این راه ریاضت ها کشیده و خدمت ها کرد. او مدّتی در مشهد مقدّس و زمانی در تهران بود. دو سفر به مکّه نمود و حج به جای آورد. آنگاه به خدمت میرز اعلی ذوالرّیاستین شیرازی (وفاعلی شاه) قطب سلسله نعمت اللهی در آن عهد درآمده و ارادت بدو داد و از او لقب «موافق علی شاه» گرفت و تخلّص شعری خود ر از «فانی» به «موافق» تبدیل کرد و از سوی «وفا علی شاه» مامور ارشاد و دستگیری فقرای آباده فارس و نواحی تابعه گردید.
فعالیت های علمی فرهنگی
او در فقه و حدیث و تفسیر و کلام ماهر و در علم هیأت و کواکب دستی داشت و منشآتش را کم تر کسی می نگاشت. دارای جزوه ها و رسالات متعدّده است و مخصوصا شرحی در موضوع عهد و میثاق و بیعت تدوین و به زبان قلم، فضل خود را تعیینفرموده است. پس از وفات میرزا عباس پاقلعه ای (صابرعلی شاه) در سال ۱۳۵۰ق از سوی میرزا عبدالحسین ذوالرّیاستین شیرازی (مونس علی) مامور دستگیری و ارشاد فقرای اصفهان گردید. دیوان موافق یک بار در سال ۱۳۲۹ش و بار دیگر در سال ۱۴۰۹ق به خط محمّدابراهیم کشوری زاده چاپ افست شده و میرزا عبدالحسین ذوالریاستین مقدّمه ای در شرح حال سراینده دیوان نوشته است. شعر زیر از اشعار اوست: "به تمنّای گل روی تو چون بلبل مست ••• مرغ جان از قفس جسم به پرواز آید".
وفات
سرانجام در شب سه شنبه ۲۸ شوّال ۱۳۵۲ق وفات یافته و در تکیه آغاباشی جنب تکیه خاتون آبادی ها در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۷۴-۴۷۵.
...