لغت نامه دهخدا تذابح. [ ت َب ُ ] ( ع مص ) گلوی یکدیگر را بریدن. ( زوزنی ). همدیگررا ذبح نمودن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد )( اقرب الموارد ). یکدیگر را گلو بریدن. ( آنندراج ).
