اسم سراج الدین به معنای چراغ دین است و در ثبت احوال به این شکل معرفی میشود. افرادی با این نام در تاریخ اسلامی شناخته شدهاند. به عنوان مثال، سراجالدین ارموی، متکلمی مسلمان از ارومیه که در قرن ششم هجری زندگی میکرد، صاحب اثر مهمی به نام مطالع الانوار در زمینه کلام و منطق بود. او در بررسی مسائل فلسفی و اعتقادی تأثیرگذار بود. همچنین، سراجالدین عثمان ابن عمر، که به مختاری غزنوی نیز معروف است، شاعر پارسیگوی دیگری از همان دوران به شمار میرود. او در دربار شاهان غزنوی فعالیت میکرد و اثر حماسی مهمی به نام شهریارنامه را تألیف کرد که نشاندهنده فرهنگ و ادبیات آن زمان است. این نام، نه تنها بار معنایی عمیقی دارد، بلکه نمایانگر شخصیتهای برجستهای است که در تاریخ ادبیات و فلسفه ایران تأثیرگذار بودهاند.
سراج الدین
لغت نامه دهخدا
سراج الدین. [ س ِ جُدْ دی ] ( اِخ ) سکزی. سید عالیقدر دانا و فاضل بوده و پنج هزار بیت دیوان داشته، مدح ملک نصرةالدین سیستانی میگفته، زمان ناصرالدین را نیز دریافته. بمدینه معظمه رفته، قصیده ای در نعت مردف بردیف مصطفی صلی اﷲ علیه و آله گفته. صاحب عرفات از دیوان وی انتخابی کرده، از آن اشعار برخی را گزیده و در رشته بیت کشیده. بعضی او را معاصر سلطان غزنوی ندانسته و ممدوح وی را دیگری از ملوک سیستان قرار داده، برخی او و سراجی مذکور را یکی دانسته اند و در هر حال شاعری استاد عالی نهاد شیرین مقال است، او راست
فرهنگ فارسی
علی خان آرزودانشمند هندی (ف.۱۱۶۹ه.ق. ) مولف (( سراج اللغه ) ) ( فرهنگ فارسی ) و (( تنبیه الغافلین ) ) ( انتقاد بر دیوان حزین ).
یونس ابن عبدالمجید الارمنی در محرم سال ۶۴۴ متولد شد و ابتدا در قوص نزد مجد ابن دقیق العید بتحصیل پرداخت و از او اجازه فتوی گرفت.
فرهنگ اسم ها
معنی: چراغ آیین، چراغ دین، ( اَعلام ) ) سراج الدین ارموی: [، قمری] متکلم مسلمان ایرانی، از مردم ارومیه، مؤلف مَطالِع الانوار، در کلام و منطق، ) سراج الدین عثمان ابن عمر: ( = مختاری غزنوی ) [قرن هجری] شاعر پارسی گوی دربار شاهان غزنوی، مؤلف منظومه ی حماسی شهریارنامه، آن که چون چراغی در دین است