صمصام السلطنه، با نام اصلی نجفقلی خان، فرزند حسینقلی خان ایلخانی و از رهبران برجسته ایل بختیاری بود که در جنبش مشروطه‌خواهی ایران نقش بسیار مهمی ایفا کرد. در دوران استبداد محمدعلی شاه، زمانی که مشروطه‌خواهان اصفهان به دنبال حمایت از سوی ایل بختیاری بودند، محمدعلی شاه وی را از حکومت بختیاری برکنار کرد و سردار ظفر را جایگزین او نمود. در این شرایط، مشروطه‌خواهان از صمصام السلطنه درخواست کمک کردند. او نیز با فراخوانی خوانین بختیاری و برگزاری جلساتی در شلمزار، تصمیم به قیام علیه دولت گرفت. صمصام به کدخدایان و ریش‌سفیدان طوایف دستور داد تا نیروهای سواره و پیاده جمع‌آوری کنند. همچنین، او مکاتبات مستمری با حاجی آقا نورالله اصفهانی داشت و گزارش‌های مربوط به وضعیت را به ایشان ارائه می‌کرد تا در زمان مناسب، اصفهان را از کنترل اقبال‌الدوله، حاکم منصوب محمدعلی شاه، خارج سازند.
در نهم ذیحجه ۱۳۲۶ هجری قمری، نیروهای بختیاری وارد اصفهان شدند و دو روز پس از فتح شهر، صمصام السلطنه به همراه سواره و پیاده‌نظام خود وارد اصفهان شد. پس از این پیروزی، محمدعلی شاه سه نماینده را به اصفهان فرستاد تا صمصام السلطنه و ضرغام را به بازگشت به بختیاری متقاعد کنند. اما آزادیخواهان تهران با اطلاع از این موضوع، مجدالاسلام کرمانی را به اصفهان فرستادند تا نقشه‌های فرستادگان شاه را بی‌اثر کند.
محمدعلی شاه که از قیام بختیاریها و سایر مردم ایران به وحشت افتاده بود، مجدداً فرمان انتخابات و تشکیل مجلس شورای ملی را صادر کرد. اما مردم که دیگر به وعده‌های او اعتمادی نداشتند، این پیشنهاد را نپذیرفتند. در نتیجه، نیروهای بختیاری از یک سو و سپهدار از سوی دیگر، برای فتح تهران به راه افتادند و در نهایت به این هدف دست یافتند.