عمر بن علی

[ویکی فقه] عمر بن علی علیه السلام از فرزندان امیر مؤمنان علی علیه السلام است.
و مادرش ام حبیب، دختر ربیعه، می باشد. برخی نام مادرش را صهبا ذکر کرده و گفته اند که او همان ام حبیب دختر عباد بن ربیعه، از اسرای یمامه یا عین التمر است که امیرمؤمنان او را از مال خود خرید. برخی نیز گفته اند که نام مادرش لیلی است. 
لقب و کنیه عمر
عمر بن علی، ملقب به اطْرَف است و کنیه او را برخی، ابوالقاسم و برخی ابوحفص دانسته اند. 
خصوصیات فردی عمر
او زبانی گویا و فصیح داشت و فردی سخاوتمند و پاکدامن بود. گویند: هنگامی که در یک قحطسالی از قبیله بنی عدی می گذشت، بزرگان قبیله نزد وی آمدند و با او به گفت وگو پرداختند.در آن حال مردی با لباس های نیکو از آنجا گذشت. عمر پرسید این مرد کیست؟ گفتند: او سالم بن رقیه است و با بنی هاشم میانه خوبی ندارد. عمر او را خواست و از او درباره برادرش سلیمان بن رقیه، از شیعیان علی، سراغ گرفت. سپس آن قدر با اخلاق نیک و استدلال های روشن با او سخن گفت تا عقیده اش را نسبت به بنی هاشم تغییر داد.عمر بن علی هنگام کوچ، بیشتر زاد و توشه خود را میان اهل آن قبیله تقسیم کرد و یک شبانه روز پس از کوچ وی، باران رحمت بر آنان بارید. اهل قبیله قدوم او را میمون دانسته و گفتند: این مرد در فرود آمدن و کوچ کردن از همه مبارک تر بود.وی تا زنده بود، هدایای خود را از «سالم» قطع نکرد و پس از فوت او، سالم شعری در رثایش بدین مضمون سرود:درود خدا بر قبری که یکی از فرزندان علی علیه السلام- جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بهترین درخواست شدگان- را در بر گرفته است.تو از همه بخشنده تر، داناتر و در آمدن و کوچ کردن مبارک تر بودی.