گل دورویه

لغت نامه دهخدا

گل دورویه. [ گ ُ ل ِ دُ ی َ / ی ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) همان گل دوروی است:
رخ گلنار، چونانچون شکن بر روی بت رویان
گل دورویه، چونانچون قمرها در دوپیکرها.منوچهری.آن دورویه گل چو روی عاشقان از خون دل
یا چو بر زرین ورقها ریخته آب لکا.قطران.در باغ نگه کن گل دورویه که دارد
یک روی ز شادی و دگر روی ز تیمار.( از تاج المآثر ).

فرهنگ فارسی

همان گل دو روی است

جمله سازی با گل دورویه

تو گفتی عرصه شطرنج دنیا است که در عرصه دورویه کارزار است
ز جای گوسفندان تا در‌ِ کاخ دورویه سنگ‌ها زد شاخ در شاخ
مفکن سپر زدشمن و میزن دورویه تیغ کز آفتاب تیغ و زماهت سپر رسید
دورویه نظاره بر آن هر دو تن بدان تا که پوشد ز خفتان کفن
ور تیغ دورویه کرد از سر تا پای خود را چو کمر در دل او سازم جای