طاق نگون

لغت نامه دهخدا

طاق نگون. [ق ِ ن ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) آسمان. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

آسمان

جمله سازی با طاق نگون

از آن سیلش که در رفت از ره گوش نگون شد سقف و طاق خانهٔ هوش