سیزدهم مهرماه، سالروز تبعید امام خمینی به پاریس است. این رویداد مهم، با افشاگری‌های ایشان علیه تصویب لایحه کاپیتولاسیون و متعاقب آن، تصمیم رژیم پهلوی برای تبعید آغاز گردید. در این روز، کماندوهای مسلح با محاصره منزل امام خمینی (رحمة الله علیه)، ایشان را ابتدا به تهران منتقل و سپس با یک فروند هواپیمای نظامی، تحت‌الحفظ مأموران امنیتی و نظامی به ترکیه تبعید نمودند.
دوره اقامت امام در ترکیه یازده ماه به طول انجامید و سرانجام در روز سیزدهم مهرماه سال ۱۳۴۴، ایشان به همراه فرزندشان، آیت‌الله حاج‌آقا مصطفی خمینی، از ترکیه به تبعیدگاه دوم، یعنی کشور عراق، اعزام شدند. یکی از مهمترین اهداف رژیم از این تبعید، تداوم بخشیدن به جدایی میان رهبری نهضت و ملت به‌پاخاسته و منزوی ساختن امام (رحمة الله علیه) در فضای به‌ظاهر غیرسیاسی حوزهٔ علمیۀ نجف بود.
اما برخلاف نقشه‌های رژیم پهلوی، امام خمینی (رحمة الله علیه) در نجف توانست موقعیت خود را تثبیت کند. ایشان ارتباطی منظم و مستمر با مبارزان و قشرهای مختلف مردم برقرار نمود و پس از رحلت آیت‌الله حکیم، مرجعیت ایشان در داخل و خارج از ایران فراگیر شد. درنتیجه، حکومت پهلوی تمامی برنامه‌های خود را برای به انحراف کشاندن نهضت و کمرنگ کردن فعالیت‌های سیاسی امام (رحمة الله علیه) نقش‌برآب یافت.
