اعتدال داشتن به معنای رعایت حد وسط، توازن و میانه‌روی در رفتار، افکار، احساسات و عملکردهای فردی است. این مفهوم بیانگر دوری از افراط و تفریط است؛ یعنی شخصی که اعتدال دارد، نه به صورت افراطی و نه به شکل کم‌توجهانه عمل می‌کند، بلکه در مسیر میانه و متعادل قدم برمی‌دارد. اعتدال داشتن می‌تواند در جنبه‌های مختلف زندگی مانند اخلاق، تغذیه، کار، روابط اجتماعی، و حتی در باورها و نگرش‌ها مشاهده شود.
از نظر روانشناسی و فلسفی، اعتدال یکی از ویژگی‌های مهم و ارزشمند به شمار می‌آید، چرا که باعث ایجاد تعادل در زندگی فردی و اجتماعی می‌شود و از بروز مشکلات ناشی از زیاده‌روی یا کم‌کاری جلوگیری می‌کند. فردی که اعتدال را رعایت می‌کند، توانایی مدیریت احساسات و رفتارهای خود را دارد و در مواجهه با چالش‌ها و فرصت‌ها واکنش‌های منطقی و متناسب نشان می‌دهد.
همچنین، اعتدال داشتن به معنای حفظ هماهنگی بین نیازها و خواسته‌ها، و همچنین بین حقوق خود و دیگران است. این ویژگی در فرهنگ‌ها و دین‌های مختلف به عنوان یک فضیلت شناخته می‌شود و افراد معتدل معمولاً مورد احترام و اعتماد دیگران قرار می‌گیرند، زیرا تعادل در رفتار و گفتار، نشانه بلوغ فکری و اخلاقی است.