دو پوده

فرش‌های قشقایی به‌طور خاص دارای دو ردیف پود، یک نازک و یک ضخیم در بین هر رج گره هستند. این ویژگی موجب ایجاد تفاوت‌های قابل توجهی در ساختار و عملکرد فرش می‌شود. به عنوان مثال، وجود دو پود به افزایش استحکام فرش کمک می‌کند. این ساختار از تغییر شکل فرش در طول زمان جلوگیری کرده و آن را برای استفاده در شرایط سخت، مانند زندگی عشایری، مناسب می‌سازد. پود نازک به فرش انعطاف‌پذیری می‌بخشد، در حالی که پود ضخیم به دوام آن می‌افزاید. این ترکیب باعث می‌شود که فرش قشقایی زیر پا نرم باشد و در عین حال استحکام خود را حفظ کند. به طور خلاصه، دوپوده بودن فرش قشقایی، راز ماندگاری و محبوبیت این دستبافته‌هاست و یکی از دلایل قرارگیری آن‌ها در زمره برترین آثار هنری ایران به شمار می‌رود. یموت‌های ایرانی در هنر فرش بافی بسیار ماهر و با ذوق هستند و آثار ارزشمندی را خلق می‌کنند. در میان بافته‌های این طایفه، فرش‌های تیره آتابای از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و پس از آن، بافته‌های تیره جعفر بای قرار دارند. همچنین، یک گروه کوچک از این طایفه به نام کوگلان‌ها به‌طور کامل در ایران زندگی می‌کنند و بیشتر در زمینه خورجین بافی فعالیت دارند. افرادی از ایل تکه که پس از انقلاب روسیه به ایران مهاجرت کرده‌اند، بهترین فرش‌های ترکمنی را تولید می‌کنند. این فرش‌ها معمولاً دو پوده بوده و با گره ترکی بافته می‌شوند. گاهی اوقات تارها و به ندرت تمام الیاف فرش از جنس ابریشم انتخاب می‌شوند. این بافندگان آثار باکیفیت خود را به فروش نمی‌رسانند و طبق سنت، آن‌ها را به عنوان جهیزیه برای دختران خود نگه می‌دارند. فرش‌های ترکمنی ایرانی از نظر تراکم، نسبت به فرش‌های ترکمنی روسی، متراکم‌تر و محکم‌تر هستند..