بیاوان

لغت نامه دهخدا

بیاوان. ( اِ مرکب ) بیابان و صحرا. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بیابان شود.

جمله سازی با بیاوان

مجنون سُختهٔ بیاوان گردم (مجنون سوختهٔ بیابان گردم)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ابجد فال ابجد فال تاروت فال تاروت فال انبیا فال انبیا فال کارت فال کارت