اهدب

لغت نامه دهخدا

اهدب. [ اَ دَ ] ( ع ص ) مرد بسیارمژه و درازمژه. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مؤنث آن، هدباء. ( منتهی الارب ). درازمژگان. ( وطواط ). درازمژگان. مؤنث آن، هدباء. ج، هدب. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). درازمژه. درازمژگان. ( بحر الجواهر ).

جمله سازی با اهدب

کسی که سایهٔ اعدای او به قتل خداوند چو آفتاب سنان می‌کشد به دیدهٔ اهدب