ز بس جوش بهار ناکسی افسرد اجزایم خزان رنگ هم از من نمیبالد پر کاهی
گویند که از باد خزان رنگ برآورد نی آنکه رز آورد یقین رنگ رز آنست
خزان رنگ زرد اوست یاران حاصل عمرم تپیدنهای دل در کشت عاشق خرمن عاشق
بر حاصل ما چون جگر برق نسوزد؟ از روی خزان رنگ ز بی برگی ما رفت
ز رستخیز خزان رنگ را نمی بازد دعای من به دو دست آن نهال را دارد