حاجی محله

لغت نامه دهخدا

حاجی محله. [ م َ ح َل ْ ل َ ] ( اِخ ) موضعی کنار راه چالوس به شهسوار، میان ولی آباد و شهسوار، در 455500 گزی تهران. رجوع به سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 24 و 125 و 151 و 154 شود.

فرهنگ فارسی

موضعی کنار راه چالوس به شهسوار است

جمله سازی با حاجی محله

💡 این روستا در دهستان قره‌طغان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۲۱ نفر (۲۲۴خانوار) بوده‌است. مردم حاجی محله از قومیت طبری هستند. مردم حاجی محله به زبان طبری (مازندرانی) سخن میگویند.

💡 او در روستای حاجی محله گیلان به دنیا آمد. او دانش‌آموخته حقوق است.[نیازمند منبع] او مدرک کارشناسی ارشد حقوق تجارت بین‌الملل را از دانشگاه کاردیف انگلستان و دکتری اندیشه‌سیاسی از دانشگاه علامه‌طباطبایی دریافت کرد.