پادشازاده

لغت نامه دهخدا

پادشازاده. [دْ / دِ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) شاهزاده:
شد آن پادشازاده لرزان ز بیم
هم اندر زمان شد دلش بر دو نیم.فردوسی.شنیدم که وقتی گدازاده ای
نظر داشت با پادشازاده ای.سعدی ( بوستان ).

جمله سازی با پادشازاده

سیف فرغانی در کار جزا چشم مدار پادشازاده ملکی چکنی مزدوری
ولی او پادشازاده ست و من رند عجب گر سر فرود آرد به اوباش