یاقوت فام

بادهٔ یاقوت فام در دل الماس جام هست چو تابنده مهر بر فلک زرنگار

گر خون من ز شیشه بریزد به جام او لب بر ندارم از لب یاقوت فام او

پیداست کز غم لب یاقوت فام توست لخت دلم که رنگ به خون جگر شود

از بس که در خیال مکیدم لبان او یاقوت فام شد لب گوهرفشان او

خوش می کشد به دایره خط زمرُّدی برگرد شکَّرت لب یاقوت فام تو

ز خون آهو بیجاده رنگ چنگ پلنگ ز خون تیهو یاقوت فام چنگ عقاب