ریشه و ساختار کلمه
«پر» یک پیشوند است که در زبان فارسی برای نشان دادن زیاد بودن چیزی به کار می‌رود، مانند پرکار (خیلی کار کردن)، پر سود (خیلی سودآور) و غیره.
«زیان» به معنای ضرر، خسارت، آسیب و نقصان است.
با ترکیب این دو، «پرزیان» به چیزی گفته می‌شود که دارای مقدار زیادی ضرر یا آسیب است.
معنی و کاربرد
وقتی گفته می‌شود «این کار پرزیان است»، یعنی انجام آن کار یا اتفاق مذکور سبب وارد آمدن خسارت یا ضرر زیادی می‌شود.
این واژه می‌تواند در موارد مختلف به کار رود؛ مثلاً در توصیف یک تصمیم اقتصادی، یک عمل زیان‌آور در محیط زیست، یا حتی یک رفتار یا واقعه که باعث زیان‌های گسترده می‌شود.
مقایسه با واژه‌های مشابه
زیان به خودی خود به ضرر اشاره دارد، اما پرزیان شدت و حجم این ضرر را زیاد می‌کند.
مشابه این کلمه می‌توان به واژه‌هایی مثل زیان‌بار، مضر، خسارت‌آور اشاره کرد، ولی پرزیان بر شدت و فراوانی ضرر تأکید ویژه‌ای دارد.