داجی

لغت نامه دهخدا

داجی. ( ع ص، اِ ) داج. تاریک. داجیة. || عیش خفیض. ( از اقرب الموارد ). عیش پست و دون. ( ناظم الاطباء ). داجیة.

فرهنگ فارسی

تاریک

جمله سازی با داجی

به ماه و خورشید خه‌لعه‌ت به‌خش نوور! نو‌ماینده‌ی صوبح نه داجی ده‌یجور!