سنتو

سنتو

سازمان سنتو، که به عنوان پیمان بغداد نیز شناخته می‌شود، در سال 1955 با هدف تقویت همکاری‌های نظامی و سیاسی میان کشورهای خاورمیانه و جلوگیری از نفوذ کمونیسم تأسیس گردید. این سازمان شامل کشورهایی چون ایران، عراق، پاکستان، ترکیه و انگلیس بود و تلاش می‌کرد تا با ایجاد یک اتحاد دفاعی، امنیت منطقه را تضمین کند. با این حال، سنتو به دلیل اختلافات داخلی و تغییرات سیاسی در کشورهای عضو، نتوانست به اهداف خود به‌طور مؤثر دست یابد. به ویژه بعد از انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 و خروج این کشور از این سازمان، این پیمان عملاً فعالیت خود را از دست داد. همچنین، ظهور تهدیدات جدید همچون تروریسم و چالش‌های امنیتی دیگر، ضرورت ایجاد سازوکارهای جدید و مؤثرتر در زمینه همکاری‌های منطقه‌ای را نمایان کرد. به طور کلی، سنتو به عنوان یک تجربه در تاریخ همکاری‌های بین‌المللی در خاورمیانه، نشان دهنده چالش‌های موجود در ایجاد اتحادهای سیاسی و نظامی در یک منطقه با تنوع فرهنگی و سیاسی بالا است. این سازمان درس‌هایی را برای آینده به همراه داشت و به اهمیت همگرایی و تعامل منطقی بین کشورهای منطقه اشاره می‌کند.

لغت نامه دهخدا

سنتو. [ س ِ ت ُ ] ( اِخ ) نشانه اختصاری از حروف اول کلمات سنترال تریتی ارگانیزیشن. ( فرهنگ فارسی معین ). نشانه اختصاری آن «سنتو» است. سازمانی است که از سال 1955 م.تأسیس گردید و کشورهای ایران، پاکستان، ترکیه، انگلستان در آن عضویت داشتند. ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(س نْ تُ ) [ انگ. ] (اِ. ) سازمان پیمان مرکزی. اعضای این پیمان - ایران، انگلستان، پاکستان و ترکیه - بوده اند که در ۲۱ اوت ۱۹۵۹ جانشین پیمان بغداد شد. امریکا بر این پیمان نظارت داشت، در مانورهای آن شرکت می کرد و به اعضای آن کمک نظامی می داد. این پ

فرهنگ فارسی

که نشانه اختصاری آن ((سنتو ) )(ه.م. ) است سازمانی است که از سال ۱۹۵۵م. تاسیس گردیده و کشور های ایران پاکستان ترکیه و انگلستان در آن عضویت دارند. ایالات متحده آمریکا در فعالیتهای عمده سازمان شرکت میکند. سنتو دفاع دسته جمعی کشورهای عضو را ترتیب میدهد و جویای راههای مثبتی است برای ترقی اقتصادی و رفاه اجتماعی کشورهای منطقه سنتو و ایجاد اساس دوستی استوار و حسن تفاهم در میان آنان.
نشانه اختصاری از حروف اول کلمات سنترال تریتی ارگانیز یشن.

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:پیمان بغداد

ویکی واژه

سازمان پیمان مرکزی. اعضای این پیمان - ایران، انگلستان، پاکستان و ترکیه - بوده‌اند که در ۲۱ اوت ۱۹۵۹ جانشین پیمان بغداد شد. امریکا بر این پیمان نظارت داشت، در مانورهای آن شرکت می‌کرد و به اعضای آن کمک نظامی می‌داد. این پیمان در سال ۱۹۷۹ به پایان رسید.

جملاتی از کلمه سنتو

او همچنین مقاله‌هایی پیرامون شناساندن اندیشه و آثار فرامرز پایور نوشته‌است. وی همچنان مشغول تدریس سنتور است و تاکنون شاگردان بسیاری را پرورش داده‌است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم