کالیدن

کالیدن. [ دَ ] ( مص ) بمعنی درهم شدن. ( برهان ) ( احوال و اشعار رودکی ص 1161 ) ( از شعوری ج 2 ورق 252 ).پریشان شدن. ( آنندراج ). آشفتن. ژولیدن:
بهر دنیا تا بکی کالیدنت
هر زمان جوشیدن و نالیدنت.
شاکر بخاری ( از حاشیه برهان چ معین ).
|| درهم کردن. ( برهان ). آشفته کردن. || دور شدن و کنار رفتن. ( فرهنگ رشیدی ). || گریختن. ( سروری ) ( از برهان ). فرار کردن. رفتن بشتاب بی دانستن حاضران، که آن را بتداول عامه جیم شدن گویند. اصح آن به کاف فارسی است. ( غیاث و رشیدی از آنندراج ):
ز کالیدن یک تن از رزمگاه
شکست اندرآید به پشت سپاه.لبیبی.|| شکست خوردن و منهزم شدن. || شکست دادن و منهزم کردن. || گریزانیدن. || گداختن. || حل کردن. || افشاندن. || پاره پاره کردن. || راست شدن نوک موها از ترس و هراس. || پوست پوست شدن دست. || پریشان و ژولیده گشتن مویها. || داشتن موهای زردرنگ مانند موهای مادرزاد. ( ناظم الاطباء ).
کالیدن. [ دُ ] ( اِخ ) شهر قدیمی یونان در ناحیه اتولی که بوسیله شخص خونخواری که مله آگر را کشت غارت شد.

(دَ ) (مص ل. ) ۱ - آشفته شدن، ژولیده شدن. ۲ - گریختن.

۱. درهم شدن، آشفته شدن، ژولیده شدن.
۲. گریختن، دور شدن: ز کالیدن یک تن از رزمگاه / شکست اندر آید به پشت سپاه (لبیبی: شاعران بی دیوان: ۴۸۹ ).

آشفته شدن، ژولیده شدن.
گریختن.

💡 ز کالیدن یک تن از رزمگاه شکست اندر آید به پشت سپاه