متصور

متصور. [ م ُ ت َ ص َوْ وِ ] ( ع ص )با خود صورت کننده چیزی را و صورت بندنده. ( آنندراج ). کسی که تصور می کند و دریافت می نماید. ( ناظم الاطباء ). تصور کننده و صورت چیزی را در ذهن خطور دهنده.
|| نزدیک شونده به افتادن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). کسی که از اثر طعنه ضرب مایل به افتادن باشد. ( ناظم الاطباء ). || صاحب تدبیر و فکر و اندیشه. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
متصور. [ م ُ ت َ ص َوْ وَ ] ( ع ص ) تصور شده و گمان شده. و قابل توهم و تصور و قابل دریافت و اداراک و ممکن و محتمل الوقوع. ( ناظم الاطباء ): و بعضی نیز بنابر مصلحت کلی که نفع عام در آن متصور باشد. ( انوار سهیلی ).
- متصور شدن؛ تصور شدن. در ذهن خطور کردن: پادشاه بی رعیت متصور نشود. ( مجالس سعدی ص 25 ). نه لقمه ای که متصور شدی بکام آید یا مرغی که بدام افتد. ( گلستان )