فرهنگ آنندراج، که به قلم محمد پادشاه، معروف به شاد، تألیف شده است، یکی از آثار مهم در حوزه واژه‌نامه‌های فارسی به شمار می‌رود. این اثر در قرن ۱۴ هجری قمری (معادل با قرن ۲۰ میلادی) و به منظور تسهیل یادگیری زبان فارسی و لغات عربی برای طلاب علوم دینی تألیف گردیده است.
ویژگی‌های فرهنگ آنندراج:
هدف تألیف: هدف اصلی مؤلف از نگارش این فرهنگ، ادغام و جمع‌آوری لغات عربی و فارسی بود. این کار به طلاب کمک می‌کند تا به راحتی به معانی و کاربردهای لغات دسترسی پیدا کنند و در یادگیری زبان‌های عربی و فارسی به تسلط بیشتری برسند.
ساختار: این فرهنگ به صورت الفبایی تنظیم شده است، که به کاربران امکان می‌دهد به راحتی واژه‌ها را پیدا کنند. همچنین، توضیحات و معانی واژه‌ها به طور واضح و دقیق ارائه شده است.
محتوا: فرهنگ آنندراج شامل لغات و اصطلاحات مختلف از زبان‌های عربی و فارسی است و سعی می‌کند تا معانی و کاربردهای مختلف هر واژه را در زمینه‌های گوناگون ارائه دهد.
تأثیرات فرهنگی: این اثر نه تنها به عنوان یک واژه‌نامه، بلکه به عنوان یک منبع مهم فرهنگی و ادبی نیز شناخته می‌شود. فرهنگ آنندراج به حفظ و انتقال زبان و ادبیات فارسی کمک کرده و بر غنای فرهنگی جامعه تأثیرگذار بوده است.
محل تألیف: این اثر در هند تألیف شده است، که در آن زمان یکی از مراکز مهم فرهنگی و علمی جهان اسلام به شمار می‌رفت. این امر نشان‌دهنده تبادل فرهنگی و علمی میان ایران و هند در آن دوران است.
