عظیم

عظیم یکی از ویژگی‌های قرآن به شمار می‌آید. به عنوان صفت مشبهه به معنای بزرگ است و به نظر می‌رسد که ریشه آن از واژه عظم به معنای استخوان نشأت گرفته باشد. زیرا بزرگی موجودات استخوان‌دار به اندازه استخوان‌هایشان وابسته است. وقتی گفته می‌شود عظم الشی به معنای بزرگ شدن استخوان است و سپس این مفهوم به معنای کلی بزرگی گسترش یافته است. این واژه ابتدا در توصیف اشیای محسوس و سپس در زمینه‌های اعتباری و معنوی به کار رفته است. همچنین یکی از نام‌ها و صفات قرآن است: ولقد آتیناک سبعا من المثانی والقرآن العظیم؛ ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم». توصیف قرآن کریم به عظیم هم به دلیل حقیقت آن به عنوان مرتبه‌ای از علم الهی و هم به خاطر اهمیت آن در رشد و تکامل انسان است. برخی بر این باورند که علت اینکه خداوند قرآن را با صفت عظمت توصیف کرده، این است که این کتاب تمامی امور دین را به صورت مختصر، با بهترین نظم و کامل‌ترین معنا در خود جای داده است.