باده خام

بیار باده خامی که خالی است وطن که عاشق زر پخته ز عشق باشد خام

چو کار پختگان بی باده خامست بدست پختگان ده باده خام

در ساغر عیش باده خامان ریزند عشاق ز دیده خون به دامان ریزند

ز جام باده خاموش گویا تو را بی‌خویش بنشاند خمش کن

ای ز تو کار نیکویی به نظام پخته کن کار ما به باده خام

اگر پخته‌ای باده خام گیر برآرای هنگامه و جام گیر