ازل

کلمه ازل در زبان فارسی به معنای «ابتدا» یا «آغاز» است و به زمانی بسیار دور و آغازین اشاره دارد که پیش از همه چیز بوده است. این واژه برای بیان مفاهیمی مانند زمان بی‌نهایت گذشته، ازلی بودن یا وجود داشتن چیزی از همان ابتدا به کار می‌رود. در متون فلسفی و عرفانی، ازل به زمانی گفته می‌شود که هستی هنوز شروع نشده بود یا به معنای وجودی است که از ابتدا و همیشه بوده است. به طور خلاصه، ازل نشان‌دهنده نقطه شروع یا مبدا بسیار کهن هر چیزی است و غالباً در مقابل ابد قرار می‌گیرد که به معنای «پایان» یا «همیشگی بودن» است.