کلمه «تشاهد» به معنای دیدار، مشاهده یا دیدن مستقیم است. این واژه در متون قدیمی و ادبی بیشتر برای اشاره به دیدار حضوری یا مواجهه‌ی مستقیم با کسی یا چیزی به‌کار رفته است. در اصل، این مفهوم به تجربه‌ی مشاهده‌ای اشاره دارد که با حضور فیزیکی یا ذهنی همراه است.
در متون عرفانی و ادبی، این اصطلاح معمولاً به مشاهده‌ی حقایق یا حضور درک روحانی اشاره دارد. این مفهوم فراتر از دیدن ظاهری است و با تجربه‌ی درونی و شهود ذهنی نیز مرتبط می‌شود. به همین دلیل، در ادبیات فارسی و عربی، تشاهد بار معنایی عمیق و فلسفی دارد.
تشاهد نه‌تنها یک تجربه‌ی فردی است، بلکه در روابط اجتماعی و آیینی نیز جایگاه دارد. دیدار یا مشاهده‌ی مستقیم افراد، رخدادها و مراسم به ایجاد ارتباط واقعی و درک بهتر شرایط کمک می‌کند. از این منظر، تشاهد، هم جنبه‌ی معنوی و هم کاربرد عملی در زندگی روزمره دارد.