لغت نامه دهخدا متصون. [ م ُ ت َ ص َوْ وِ ] ( ع ص ) نگاهدارنده نفس خود. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب )( از اقرب الموارد ). || آگاه از خود. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تصون شود.
