لغت نامه دهخدا نافه کشی. [ ف َ / ف ِ ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) عمل نافه کش. صفت آهوی نافه دار : هر آهو که با داغ او زاده بودز نافه کشی نافش افتاده بود.نظامی.
فرهنگ فارسی نافه با خود داشتن : هر آهو که با داغ او زاده بود ز نافه کشی نافش افتاده بود. ( نظامی لغ. )
