دانشنامه اسلامی
متهم کردن دیگران، باعث هتک آبرو و به دوش کشیدن گناه آشکار است. در سوره نساء چنین آمده است:و من یکسب خطیئة او اثما ثم یرم به بریئا فقد احتمل بهتنا و اثما مبینا.و هر کس خطا یا گناهی مرتکب شود؛ سپس آن را به بی گناهی نسبت دهد، قطعاً بهتان و گناه آشکاری بر دوش کشیده است. و همچنین در سوره احزاب به این موضوع اینچنین اشاره می گردد:والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنـت بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتـنا واثما مبینا.و کسانی که مردان و زنان مؤمن را بی آنکه مرتکب -عمل زشتی - شده باشند آزار می رسانند، قطعاً تهمت و گناهی آشکار به گردن گرفته اند.
اجرای حد
محاربه با خدا و افساد در زمین ، مستوجب کیفری رسوا کننده است و عامل آبروریزی می شود:انما جزؤا الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلف او ینفوا من الارض ذلک لهم خزی فی الدنیا... همچنین ارتکاب زنا ، سبب اجرای آشکار حد و هتک آبرو خواهد بود:الزانیة والزانی فاجلدوا کل وحد منهما مائة جلدة ولاتاخذکم بهما رافة فی دین الله ان کنتم تؤمنون بالله والیوم الاخر ولیشهد عذابهما طـائفة من المؤمنین.
ارتداد
کفر پس از ایمان ، سبب روسیاهی و بی آبرویی در قیامت می گردد:یوم تبیض وجوه و تسود وجوه فاما الذین اسودت وجوههم اکفرتم بعد ایمنکم...
استکبار
...
